مترجم سايت

داره رعدوبرق میزنه مامانم میخواد بره پشت بوم لباسارو جمع کنه..
میگه وای چه رعدو برقی نکنه برق بگیرتم تو پاشو برو
من :|
مامانم :)
خواهرم :O

من سره راهیم میدونم :((((

پیر مرده ، زنگ زده خونه ... میگه بابا تشریف دارن؟

میگم کاریشون داشتین؟

میگه پـَـ نـَـ پـَـ به این بهونه میخواستم با خودت بیشتر آشنا شم... امروز کی وقتت آزاده ؟

:|

داداشم و زن داداشم که تازه نامزد کرده بودن به طرز وحشتناکی تو حرف زدنشون عشقولانه بودن!اون موقع ها داداشمم 1کوچولو تپل شده بود . 1دفه خونمون بودن زن داداشم اومد به داداشم 1چیزی بگه اولش اینطوری شروع کرد: گلکم...! بابامم 1نگاه به داداشم انداخت گفت به اینکه نباید بگی گلکم باید بگی گل کلم!!!!!ما ترکیدیم از خنده..... داداشم:((((((((((((((((
ما :))))))))))))))))))))

 از مرد فرانسوی پرسیدند: چرا دست زن رو میبوسی؟
پاسخ داد: چون زن محترم است و نیمه گمشده مرد را تکمیل میکند.

مرد آلمانی به این سوال اینگونه پاسخ داد: زن مقدس است چون میزاید و ادامه زندگی در اوست .
و پاسخ مرد ایرانی: بالاخره باید از یه جایی شروع کنم دیگه...!!!

توی پارک قدم می زدم یه بچه 2 یا 3 ساله دستاشو پشتش گره زده بود تند راه میرفت مامانشم پشت سرش هی می گفت صبر کن وایستا کارت دارم....

یه دفه وایستاد داد زد: اه... مامان ولم کن دیگه منم مشکلات خاص خودمو دارم!!
مامانه :|
من :|
کل پارک :|
:))))))))))

بچه : بابا من برای چی بدنیا اومدم ؟
بابا : تو بدنیا اومدی تا زیباییهای این دنیا رو ببینی ، عاشق بشی ، بگی ، بخندی ، محبت کنی ، لذت ببری ، ...
بچه : بابا ؟
بابا : بله !
بچه : ببند!!!

زاغی بر درخت نخل نشسته بود و فلافل می خورد .

روبهی امد و گفت :ها وولک چه بالی ،چه دمی، عجب عینک ریبونی !!

مشکی رنگ عشقه!!!

دمت گرم یه دهن بوخون 

زاغ فلافل را زد زیر بغل و گفت :مو خودوم کلاس دُوُمُم دهن سرویس !!!

در ضمن مو کلاغ نیستم، عقابُم!!!

 نانسى آستور – (اولین زنى که در تاریخ انگلستان به مجلس عوام بریتانیاى
کبیر راه یافته و این موفقیت را در پى سختکوشى و جسارتهایش بدست آورده
بود) – روزى از فرط عصبانیت به وینستون چرچیل (نخست وزیر پرآوازه وقت
انگلستان ) رو کرد و گفت:

من اگر همسر شما بودم توى قهوه‌تان زهر مى‌ریختم.
چرچیل (با خونسردى تمام و نگاهى تحقیر آمیز): من هم اگـر شوهر شما بودم مى‌خوردمش!)

 روزی نویسنده جوانی از جرج برنارد شاو پرسید:«شما برای چی می نویسید
استاد؟» برنارد شاو جواب داد:«برای یک لقمه نان»

نویسنده جوان برآشفت که:«متاسفم!برخلاف شما من برای فرهنگ مینویسم!»

وبرنارد شاو گفت:«عیبی نداره پسرم هر کدام از ما برای چیزی مینویسیم که نداریم»!